بازی هایی برای تقویت مسئولیت پذیری کودک

 

1- قطار بازی

روش بازی: برای این بازی به چند جعبه مقوایی بزرگ نیاز دارید که کودک و دوستانش بتوانند راحت داخل آن بنشینند. بعلاوه، ابزار کار نیز همچون کاغذ رنگی، چسب، ماژیک، مداد رنگی، استیکر و … به آن ها بدهید و از آن ها بخواهید تا هر کدام جعبه ی خود را به قطار تبدیل کنند. وقتی که بچه ها می خواهند قسمت بیرونی واگن خود را تزیین کنند و برای آن چرخ، پنجره یا … بگذارند، آنها را راهنمایی کنید تا با همکاری هم چند واگن پشت سر هم قطار را بسازند.

اهداف حاصله از این بازی: پشتکار؛ این بازی که مبتنی بر کار گروهی است، حس انجام، ادامه و به ثمر رساندن کاری را به کودک منتقل می کند. کودک با این بازی می آموزد در نتیجه تلاش های خود به نتیجه خوبی می رسد. می آموزد برای رسیدن به هدف باید تلاش کرد و در این مسیر از دوستان نیز کمک گرفت.

نکته: توجه داشته باشید، ممکن است کودک از این بازی خوشش بیاید و بخواهد دوباره و دوباره آن را انجام دهید. بنابراین، جعبه های را دور نریزید.

2- بازی حال خوب

روش بازی: روی کاغذهای مربعی شکل، تصاویر مختلفی از چهره هایی را ترسیم کنید که به نوعی ناراحت، عصبانی، غمگین و بیمار هستند. کاغذها را داخل سبد بگذارید. از کودک بخواهید یکی از کاغذها را بیرون بیاورد و چهره روی کاغذ را با پانتومیم بازی کند. به طور مثال، برای چهره «غمگین»، کودک باید ادای گریه کردن در بیاورد. وظیفه بچه های دیگر این است تا از او بخواهند احساس بهتری داشته باشد. ابتدا آنها باید از کودک سوال بپرسند؛ چرا غمگینی؟ چطور می توانم به تو کمک کنم؟ و … . کودکی که پانتومیم بازی می کند، پاسخ سوال ها را می دهد و کودکان دیگر سعی می کنند برای داشتن احساس خوب به او  راهکاریی ارایه کنند. به طور مثال، او را در آغوش بکشند یا به او بگویند متاسفم.

نتایج حاصله از این بازی: همدردی؛ همدردی یکی از بهترین فضیلت های انسان ها است. کودک تا زمانی که احساس ناراحتی نداشته باشد، متوجه نمی شوند چگونه می توانند به دیگران احترام و مهربانی خود را عرضه کنند.

نکته: برای این بازی باید وسایل متنوعی همچون پلاستیک غذا، حیوانات پلاستیکی، جعبه کار پزشکی و … در اختیار داشته باشید. هر چه وسایل همدردی بیشتر در دست باشد، کودک با خلاقیت بیشتری به دوست خود کمک می کند تا ناراحتی اش را فراموش کند. به طور مثال، اگر باند داشته باشد، می تواند دست مثلا آسیب دیده خود را بانداژ کند.

3- بازی دور یا نزدیک

روش بازی: یکی از کودکان را به عنوان یابنده انتخاب کنید. او را به بیرون اتاق بفرستید تا بچه های دیگر چیزی را در اتاق مخفی کنند. از یابنده بخواهید وارد اتاق شود. از او بخواهید مثلا توپ قرمز مخفی شده را بیابد. هنگامی که او به محل اختفای توپ نزدیک شد، با ضربه های سریع روی میز بزنید ولی اگر از محل دور می شد، فاصله ضرب آهنگ ها را بیشتر و صدا را ضعیف تر کنید. این کار را باید تا زمانی انجام دهید تا یابنده توپ موردنظر را بیابد.

نتایج حاصله از این بازی: همکاری. این بازی حس همکاری را میان کودکان تقویت می کند. آنها با این بازی می آموزند که چگونه با همکاری هم می توانند توپ قایم شده را بیابند و این همکاری چقدر لذت بخش و شاد است.

نکته: این کار را می توانید با نشان دادن سرما یا گرما هم انجام دهید. مثلا وقتی به محل نزدیک می شود، نشان دهید گرمتان شده است یا اگر دور شد، نشان دهید سردتان است.

۴- حدس کلمات

روش بازی: به نوبت از بچه ها بخواهید چیزی در ذهن خود تصور کنند و آن را توضیح دهند. به طور مثال: «چیزی که من تصور کرده ام سبز رنگ است.» کودکان دیگر باید حدس بزنند که آن چیست: «درخت!»، «تی شرت بابا!» یا .. . هر کس درست حدس بزند می تواند کلمه ای در ذهن خود تصور کند.

نتایج حاصله از این بازی: صبر. کودکان با این بازی صبر کردن را می آموزند. این بازی باعث می شود تا کودکان ساکت و آرام بنشینند و به حرف های دیگران گوش کنند تا نوبتشان فرا برسد.

نکته: انجام این بازی در مکان های کسل کننده ای همچون فرودگاه برای کودکان سرگرم کننده و جالب است.

5- مامان، من می تونم؟

روش بازی: از کودکان بخواهید سه متر دورتر و در مقابل شما بایستند. هر مرتبه به یکی از بچه دستوری بدهید. «سارا، یک قدم جلو بیا» سارا باید از شما بپرسد: « مامان، من می تونم؟» و شما در پاسخ می توانید بگویید: «بله، بیا.» یا «نه. نمی توانی». اگر پاسخ شما مثبت باشد، کودک باید پیش از انجام دستور به شما بگوید: «ممنون». هر کودکی که یکی از این مراحل را فراموش کرد یا بدون اجازه حرکت خود را انجام داد دوباره به ابتدای خط فرستاده می شود. این بازی را باید تا زمانی انجام دهید تا کودکان به مادر برسند. می توانید به هر کدام از برنده ها اجازه دهید نقش مادر را بازی کند.

نتایج حاصله از این بازی: احترام. این بازی به کودکان می آموزد چگونه باید همیشه احترام یکدیگر را حفظ کنند. این بازی تعارفات رسمی که لازمه احترام اجتماعی است را به کودک می آموزد.

نکته: برای اینکه کودکان مراحل مختلف بازی را با هم قاطی نکنند (من نمی دانستم الان باید تشکر کنم!)، پیش از آغاز بازی قوانینی برای بازی تعیین کنید.

6- گفتن حقیقت

روش بازی: اعضای خانواده را دور هم جمع کنید و به همه شرکت کننده ها اجازه تمام کردن جمله را بدهید: «من ترسیدم وقتی …»، پدر و مادر نیز می توانند با گفتن کلمات خود جمله را تمام و در بازی شرکت کنند. («من ترسیدم وقتی رادین در مغازه قایم شد و نتوانستم او را پیدا کنم»). وقتی همه این جمله را با داستان خود تمام کردند، سراغ کلمه یا عبارت نیمه تمام دیگری بروید. من خوشحال شدم .. من تعجب کردم … و … .

نتایج حاصله از این بازی: صداقت. وقتی به کودک خود فرصت بیان احساساتش را می دهید، در واقع به او می آموزید می تواند بدون ترس احساسات واقعی خود و حقیقت را بیان کند. کودکان با نگاه کردن به داستان های پدر و مادر یاد می گیرند تا حقیقت را بگویند. هنگامی که بسیار شفاف و روشن سخن می گوید و جلوی کودک از دیگر اعضای خانواده حمایت می کنید، به طور غیر مستقیم رفتار سالم و درست را به کودک آموزش می دهید.

نکته: داستان های فرزند خود را به عنوان آغاز کننده بازی بعدی بازی در روزی دیگر یادداشت کنید. به طور مثال: «آیا هنوز هم رعد و برق باعث وحشت تو می شود؟» یا «آیا لحظه شاد دیگری را به خاطر می آوری؟»

7- پرتاب جوراب در سبد

روش بازی: همه جوراب های تمیز اهالی خانه را در اتاق نشیمن جمع کنید. از کودک بخواهید تا لنگه جوراب ها را بیابد. پس از جفت شدن همه جوراب ها به او بیاموزید تا آنها را در هم داخل کند و به شکل توپ در بیاورد. سپس، چند متر دورتر چند جعبه کفش قرار دهید و نام هر کدام از اعضای خانواده را روی هر کدام از آنها بنویسید. هدف از این بازی این است که کودک جوراب هر کس را در جعبه خودش پرتاب کند.

نتایج حاصله از این بازی: مسوولیت. با این بازی کودک را در انجام کارهای خانه وارد کرده اید و او می آموزد هر کسی در خانه وظیفه ای برای انجام دادن دارد. هنگامی که کار خانه را به یک بازی مفرح تبدیل کنید حتی فرزندان کوچک تر نیز مشتاق می شوند تا این کار را انجام دهند.

نکته: پس از انجام این کار او را تشویق و تحسین کنید که کارش را درست انجام داده است. شاید دفعه بعد، دوست داشته باشد در تا کردن ملافه ها به شما کمک کند!

درمان نازایی توسط قهوه گانودرما

در رابطه با درمان نازایی با قارچ گانودرما باید به این نتایج علمی اشاره کرد که این قارچ دارویی سلامت زنان را با تقویت سیستم ایمنی و کاهش استرس و همچنین کمک به سم زدایی بدن و دفع زنواستروژن های مضر که به عنوان تخریب کننده ی هورمون ها عمل می کنند، بهبود می بخشد. این مواد مضر در بسیاری از مواد نگهدارنده، غذا های ناسالم و حتی مواد آرایشی وجود دارد و قارچ گانودرما به خوبی با آن ها مقابله می کند.

چگونه از قارچ گانودرما برای درمان تنبلی تخمدان استفاده کنیم

درمان نازایی با قارچ گانودرما با ایجاد تعادل هورمونی در بدن و همچنین کاهش التهابات در بدن انجام می شود. در این راستا قارچ گانودرما حتی می تواند علائم سندروم پیش از قاعدگی را نیز به خوبی رفع کند.

برای بهره بردن از این خواص ویژه می توان از محصولات تجاری و خوش طعم گانودرما مانند قهوه موکا قارچ گانودرما استفاده کرد.

قارچ گانودرما چه تاثیری بر تنبلی تخمدان دارد

تنبلی تخمدان زمانی رخ می دهد که هورمون مردانه در زنان افزایش پیدا کند. این مسئله نشان از به هم ریختگی هورمونی در بدن زنان دارد. تاثیر گانودرما بر تنبلی تخمدان با رفع عدم تعادل هورمونی امکان پذیر می شود. گفته می شود که قارچ گانودرما بر درمان کیست های خطرناک تخمدانی مانند آندومتریوز نیز موثر واقع می شود.

بهبود عملکرد هورمونی و در نتیجه عملکرد تخمدان ها در زنان ریشه ی درمان نازایی با قارچ گانودرما است.

کدام محصولات گانودرما برای تنبلی تخمدان مفیدند

حتما می دانید قهوه گانودرما چیست و با ان آشنایی دارید. این محصول خوش آوازه گانودرما به دلیل داشتن طعم خوب در کنار بوی خوش قهوه یکی از پر طرفدارترین محصولات گانودرما برای مصرف روزانه است.

درمان نازایی با قارچ گانودرما نیز می تواند با مصرف قهوه گانودرما صورت گیرد. برای اطلاعات بیشتر در این زمینه با کارشناسان فروش تماس بگیرید.

مزایای استفاده از قهوه گانودرما برای تنبلی تخمدان چیست

تا اینجا بررسی کردیم که در خصوص سلامت هورمونی بدن تاثیر گانودرما چیست. تعادل هورمونی در بدن به جز رفع مشکل تنبلی تخمدان به جلوگیری از ایجاد بسیاری از بیماری های دیگر در بدن نیز کمک می کند. تمام این مزایا در کنار تاثیر گانودرما برای بهبود سیستم ایمنی، بهبود عملکرد سیستم عصبی و شناختی مغز، بهبود عملکرد دستگاه گوارش، کمک به درمان بسیاری از بیماری های سخت مانند روماتیسم و … برای شما تامین خواهد شد.

پس علاوه بر درمان نازایی با قارچ گانودرما از بسیاری از مزایای سلامتی دیگر گانودرما نیز منتفع خواهید شد.

مقدار مصرف گانودرما در هر روز

برای درمان نازایی با قارچ گانودرما طبق نظر کارشناسان که مطابق با نیاز شما طول دوره ی مصرف تعیین می کنند، عمل کنید و فراموش نکنید که مشاهده تاثیرات مطلوب نیازمند مصرف منظم این قارچ دارویی است.

آیا گانودرما برای خانم ها منع مصرف دارد

گرچه درمان نازایی با قارچ گانودرما امکان پذیر است باید دقت داشت که خانم های باردار به دلیل اثرات نامعلومی که ممکن است قارچ گانودرما بر جنین داشته باشد نباید در دوران بارداری اقدام به مصرف گانودرما نمایند. اجازه ی مصرف گانودرما در دوران بارداری هنوز به پژوهش های علمی بیشتری نیاز دارد.

منبع: https://bit.ly/2wLwnNg

باید برای وابستگی کودک چه کنیم

برای وابستگی کودک چه کنیم

به راستی برای وابستگی کودک چه کنیم؟  کودکان در سنین خاصی به والدین خود به خصوص مادر وابستگی شدید پیدا می کنند البته شدت این حالت از کودک به کودکی دیگر متفاوت است. آشکار است که زمانی که وابستگی کودک طولانی مدت شود باعث بروز مشکلاتی برای خودش و خانواده می شود. وابسته بودن کودکان در سنین خاصی طبیعی است و جز تکامل طبیعی مغزشان است اما اگر به درازا بینجامد باید به حال آن فکری کرد زیرا می تواند نشانه اظطراب و افسردگی باشد. در ادامه عوامل مختلف وابستگی کودکان را بررسی می کنیم.

سن طبیعی وابستگی کودکان

کودکان از سن شش ماهگی تا هجده ماهگی وابستگی شدیدی نسبت به مادر و پدر خود دارد که این مهم در نه ماهگی به اوج خود می رسد. اما با وجود رفتارهای مناسب از سوی والدین پس از گذراندن هجده ماهگی به مرور این حالت کاهش پیدا می کند و حالت طبیعی به خود می گیرد.

عامل ژنتیکی

در این موضوع نیز ژنتیک مانند سایر مسائل جایگاه ویژه ای دارد. اگر والدین کود سابقه اضطراب جدایی داشته اند طبیعی است که فرزند وابسته به دنیا بیاورد. بنابراین سابقه خانوادگی در این باره نقش به سزایی دارد.

عوامل خانوادگی و محیطی

در خانواده هایی که فقط پدر یا مادر از کودک مراقبت و سرپرستی می کنند یا اینکه کودک خانواده مشکل دار و پر تنشی دارد احتمال اینکه وابستگی در کودک بالا برود وجود دارد. والدینی که به طور افراطی از فرزندشان نگهداری می کنند و مدام نگران هستند کودکانی مضطرب پرورش می دهند.

خصوصیات ذاتی کودک

همانطور که در ابتدا اشاره کردیم کودکان از نظر ویژگی شخصیتی متفاوت هستند برخی از کودکان درونگرا هستند از این رو به والد خود وابستگی بیشتری دارند از سوی دیگر برخی از آن ها برون گرا و اجتماعی هستند که معمولا وابستگی کمتری از خود نشان می دهند.

حوادث و خاطرات تلخ

کودکانی که حوادث تلخی مانند تصادف ،زلزله، آتش سوزی، فوت عزیز را از سر گذرانده اند دچار اضطراب جدایی و وابستگی شدید می شوند. از سوی دیگر اگر کودکی دچار سو استفاده جسمی و جنسی شده باشد طبیعی است که مضطرب تر و وابسته تر خواهد بود.

درمان وابستگی کودک

اگر مشاهده کردید که در سنی که کودک باید مستقل تر باشد به شدت وابسته است بهتر است فکر راه چاره باشید. ابتدا با یک مشاور کودک مشورت نمایید تا میزان آن را با هم بررسی کنید. بازی درمانی نیز مفید است.  در ادامه شما را با چند راهکار موثر آشنا می کنیم.

صحبت کردن با کودک

به فرزندتان این اطمینان را بدهید که هرگز او را ترک نمی کنید. مراقب باشید هیچگاه در عصبانیت او را تهدید به رفتن نکنید.

آگاهی دادن

زمانی که کودک حواسش نیست به هیچ وجه او را ترک نکنید. برای رفتن از خانه حتما به او اطلاع دهید. حال می دانیم که برای وابستگی کودک چه کنیم.

منبع: https://bit.ly/32D9oj3

اختلال سلوک در کودکان چیست؟

اختلال سلوک در کودکان

آیا می دانید اختلال سلوک در کودکان چیست؟ تا به حال نام آن را شنیده اید؟ اختلال سلوک نوعی اختلال رفتاری و احساسی است که در کودکان و نوجوانان دیده می شود. کودکی که مبتلا به این اختلال است رفتارهای خشونت آمیزی از خود نشان می دهد به علاوه از هیچ قانونی پیروی نمی کند. اشتباه نکنید این که گاهی کودکان و نوجوانان نافرمانی هایی می کنند که طبیعی است و حالتی گذرا دارد اما زمانی که اختلال سلوک باشد می بینید که این خشونت ها و سرپیچی ها تمامی ندارد و زندگی کودک و خانواده اش را تحت شعاع خود قرار می دهد.

رفتارهایی که بیماران مبتلا به سلوک انجام می دهند

• بی رحمی نسبت به حیوانات
• بی رحمی و رفتار نامناسب نسبت به انسان های دیگر
• آسیب رساندن به دیگران به وسیله چاقو، چوب و وسایل دیگر
• زورگویی و تهدید کردن
• تجاوز به دیگران
• سرقت مسلحانه
• تخریب اموال عمومی و اموال دیگران

عدم عذاب وجدان و احساس ندامت

این کودکان زمانی که کار بدی انجام می دهند احساس بدی بهشان دست نمی دهد و به هیچ عنوان از عواقب منفی و بازخوردهای احتمالی دیگران نمی هراسند.

بی عاطفگی و بی احساسی

یکی دیگر از نشانه های اختلال سلوک این است که فرد کاملا بی عاطفه و بی احساس است و قادر به همدلی کردن با دیگران نیست. این افراد همه چیز را برای خود می خواهند و منافع دیگران به هیچ عنوان برایشان مهم نیست.

احساس مصنوعی

فرد مبتلا یه این اختلال هیچ حس و هیجانی ندارد و اگر هم این کار را انجام دهد گونه ای است که مصنوعی بودن آن کاملا مشخص است.

نقش ژنتیک

مطالعات نشان می دهد که پرخاشگری و اختلال سلوک به ژنتیک مرتبط است در اصل این اختلال به صورت موروثی احتمال دارد به نسل بعد برود. لازم به ذکر است که عوامل محیطی نیز در ایجاد این اختلال نقش دارند.

عوامل پیش از تولد

نکته مهم این است که در دوران بارداری اگر مادر سیگار بکشد و یا از الکل و مواد مخدر استفاده کند به احتمال زیاد فرزندش به این اختلال دچار خواهد شد. به علاوه مادرانی که در دوران بارداری تغذیه مناسب ندارند احتمال اینکه فرزندی با اختلال سلوک به دنیا بیاورند زیاد است.

اختلال سلوک و فقر

آمارها نشان می دهد که رفتار بزهکارانه و خشونت آمیز با فقر، بیکاری، عدم موفقیت تحصیلی، پایین بودن سطح اقتصادی و اجتماعی خانواده مرتبط است. فقر خود به تنهایی با اختلال سلوک رابطه مستفیم دارد.

تاثیر دوستان

تقلید از همسالان و رسانه های عمومی رفتار پرخاشگرانه و ضد اجتماعی را در کودکان سبب می شود. دوستی و معاشرت با نوجوانانی که رفتارهای خشونت آمیز یا مجرمانه دارند باعث افزایش رفتار بزهکاری و اختلال سلوک در کودکان و نوجوان می شود.

منبع: اختلال سلوک در کودکان چیست؟

کنترل رفتار با فرزند اول با تولد فرزند دوم

رفتار با فرزند اول با تولد فرزند دوم

نحوه رفتار با فرزند اول با تولد فرزند دوم بسیار حائز اهمیت است در واقع آماده کردن فرزند اول و رفتار درست سبب سازگاری او با این مسئله می شود. اول از همه باید قبل از به دنیا آمدن عضو جدید خانواده او را آماده کنید زیرا اکثر کودکان آمدن فرزند جدید را مساوی با از دست دادن پدر و مادر خود قلمداد می کنند بنابراین با این موضوع سخت کنار می آیند. برای جلوگیری از آسیب های روانی و مشکلات احتمالی بهتر است نحوه رفتار درست را یاد بگیریم.

آموزش مناسب به کودک

بهتر است نحوه تعامل درست را به فرزند اولتان یاد بدهید. او را تشویق کنید که با توجه به تواناییش در کارهای نوزاد به شما کمک کند سپس به صورت کلامی و غیر کلامی به او پاداش دهید تا دلگرم شود.

ابراز محبت

با ورود عضو جدید فرزند بزرگتر شما نیاز به مهر و محبت بیشتری دارد بنابراین او را در آغوش بگیرید و حرف های خوب مانند “دوستت دارم” یا “به تو دلگرمم” به او بگویید. زمانی در روز را به بازی و کتاب خواندن با او اختصاص دهید. از پدر یا اعضای خانواده بخواهید او را به بیرون ببرند. این کارها به او این اطمینان را می دهد که هنوز دوستش دارید و برایتان با ارزش است.

با او صحبت کنید

از کودک بخواهید درباره احساسش درباره آمدن فرزند دوم صحبت کند. این کار کمک می کند تا مقداری از نگرانی و ترس خود را با حرف و درد و دل بیرون بریزند زیرا این احساسات سبب بد رفتاری و واکنش های منفی او دربرابر نوزاد جدید می شود. بگذارید راجب این موضوع راحت صحبت کند و هرگز او را قضاوت و یا سرزنش نکنید.

مراقب کلمات خود باشید

کلمات و جملاتی که در بدو ورود فرزند دوم به زبان می آورید بسیار مهم هستند و در خاطر فرزند اول خواهند ماند. به عنوان مثال اگر کودک درخواستی دارد به خاطر وجود نوزاد درخواست او را رد نکنید. مثلا نگویید “نمی توانم تو را به بیرون ببرم زیرا خواهرت خواب است یا هوا سرد است و نوزاد سرما می خورد.”  یا اگر شما را می خواهد نگویید ” اول باید نوزاد را عوض کنم بعد بیام پیش تو.” این صحبت ها باعث ایجاد حساسیت بیشتر کودک و گارد گرفتن او نسبت به خواهر یا برادرش می شود. بهتر است اگر عذری دارید بهانه دیگری به جز نوزاد بیاورید.

مراقبت غیر مستقیم

بهتر است به طور نامحسوس و غیر مستقیم از نوزاد مراقبت کنید. مثلا آن ها را با هم تنها نگذارید. مراقب باشید با پرخاش از نوزاد مراقبت نکنید زیرا نتیجه برعکس خواهد داد و کودک اول بسیار تحریک پذیر می شود و ممکن است رفتارش را بارها تکرار نماید. همانطور که دیدید رفتار با فرزند اول با تولد فرزند دوم بسیار مهم است.

منبع: https://bit.ly/3a6mTKP