آموزش ابراز احساسات کودکان
کودکان نحوه تجربه و بیان احساسات را از بزرگترها و دیگر کودکان یاد می گیرند. ابراز و مواجهه با احساسات مختلف چیزی است که باید آموزش داده شود. در اینجا چگونگی این آموزش در 4 مرحله بیان می شود.
1- درک احساسات کودک
اینکه عروسک محبوب آنها در گل بیفتد برای آنها می تواند به معنای واقعی یک تراژدی باشد . به کودک خود بگویید که میفهمید چه حسی دارند و دلیل آن را می دانید. یک جمله ساده مانند : متاسفم که عروسک تو گلی شد، کافی است.
2- شناسایی احساس و واکنشی که کودک نشان می دهد
بزرگترها با روش های ابراز احساسات آشناترند ( مثلا وقتی خوشحال هستید می خندید و یا وقتی ناراحت هستید گریه می کنید و …) این برای کودکی که به تازگی در حال یاد گرفتن مواجهه با طیف وسیعی از احساسات است، آسان نیست.
این مسئولیت بزرگترهاست که برای کودکان دایره لغاتی فراهم کنند که به آنها در بیان موثر احساساتشان کمک کند. همانطور که کودک در حال نشان دادن احساسات خودش است آن را برایش شرح دهید. مثلا وقتی کودک به شما لبخند میزند، بگویید: می بینم که خوشحالی، میخندی.
3- زمینه آشتی با واقعیت را فراهم کنید
ما می دانیم که افتادن عروسک در گل یا خراب شدن مدل مو به هیچ وجه یک تراژدی نیست. پس از درک و شناسایی احساسات آنها، آنها را با واقعیت آشتی دهید. مثلا می توانید بگویید: نگران نباش، عروسک تو درست می شود، فقط کمی خیس شده.
4- راه حل یا مدل مناسبی از عکس العمل ارائه دهید
بچه ها در بیان احساسات ممکن است افراط کنند به خصوص احساسات منفی. سعی کنید کودک را آرام کرده و برای مشکل او راه حل پیشنهاد دهید. مثلا بگویید: من می دانم آن عروسکی که در گل افتاد، عروسک موردعلاقه تو بود اما می توانیم آن را بشوییم تا خوشحال و تمیز
شود. ممکن است مجبور شوید با شیوه های مختلف پیشنهاد خود را تکرار کنید تا کودک حرفتان را بفهمد. اگر کودک عکس العمل مثبتی نشان داد حتما به آن واکنش نشان دهید.
